S jak Swobodna Zabawa
Swobodna zabawa pozwala dzieciom na samodzielne eksplorowanie świata i wyrażanie swojej kreatywności w naturalny sposób. To czas, kiedy dzieci mogą decydować, czym i jak chcą się bawić, co jest niezmiernie ważne dla ich wszechstronnego rozwoju. Dzieci kierują się własnymi pomysłami i zainteresowaniami, mogą swobodnie wybierać zabawki, materiały i towarzystwo.
Podczas swobodnej zabawy, dzieci mają wolność tworzenia własnych scenariuszy i historii, mogą budować konstrukcje, układać puzzle, bawić się w dom, czy tworzyć arcydzieła. Mogą również uczestniczyć w zabawach ruchowych, eksplorować przyrodę lub angażować się w interaktywne gry i zabawy z innymi dziećmi. Czas swobodnej zabawy nie ogranicza się tylko do wnętrz przedszkola, ale również obejmuje czas spędzony na świeżym powietrzu, na placu zabaw, gdzie dzieci mogą biegać, skakać i rozwijać swoje umiejętności motoryczne.
Czas ten pozwala dzieciom na wyrażanie siebie i stymuluje ich wyobraźnię. Dzieci, mając możliwość samodzielnego podejmowania decyzji w zabawie, uczą się myślenia kreatywnego i rozwiązywania problemów. Rozwijają umiejętności społeczne takich jak współpraca, negocjacje, dzielenie się i rozwiązywanie konfliktów. Aktywności takie jak bieganie, skakanie, czołganie się czy wspinaczka, które często są częścią swobodnej zabawy, są istotne dla rozwoju fizycznego dzieci. Wzmacniają one mięśnie, koordynację oraz ogólną kondycję fizyczną. Swobodna zabawa pozwala dzieciom na wyrażanie i przepracowywanie swoich emocji, co jest kluczowe dla zdrowia emocjonalnego. Dzieci, które regularnie uczestniczą w swobodnej zabawie, często lepiej radzą sobie ze stresem i są bardziej zadowolone.
Jednak nie myślcie, ze w tym czasie nauczyciele piją kawkę i nic nie robią a przedszkolaki robią co chcą 🙂
W kontekście swobodnej zabawy nauczyciele odgrywają kluczową, lecz dyskretną rolę. Nie kierują bezpośrednio zabawą, lecz pełnią funkcję obserwatorów, doradców i subtelnych „ułatwiaczy”. Nauczyciele pilnują aby przestrzeń, w której dzieci się bawią, była bezpieczna fizycznie i emocjonalnie. Oznacza tworzenie atmosfery akceptacji i otwartości, gdzie każde dziecko może czuć się swobodnie i pewnie. Nauczyciele aktywnie obserwują zabawę, aby lepiej zrozumieć potrzeby dzieci oraz dynamikę grupy. W razie potrzeby mogą subtelnie interweniować, np. pomagając w rozwiązywaniu konfliktów czy zachęcając do włączenia się do zabawy dzieci, które mogą czuć się wyizolowane. W trakcie tych obserwacji nauczyciele mogą dostrzec okazje do rozwoju określonych umiejętności u dzieci, takich jak współpraca, rozwiązywanie problemów czy komunikacja. Mając to na uwadze, mogą delikatnie kierować sytuację tak, aby wspierać rozwój tych kompetencji, nie naruszając jednak autonomii zabawy.
Nauczyciele wykorzystują obserwacje zebrane podczas swobodnej zabawy do planowania przyszłych aktywności edukacyjnych, które nawiązują do zainteresowań i doświadczeń dzieci. To podejście sprawia, że nauka staje się bardziej znacząca i angażując